Index
Definities
Appendicitis acuta: acute ontsteking van de appendix, met algemene ziekteverschijnselen als koorts en anorexie
en tekenen van locale peritonitis.
Flegmoneuze appendicitis: appendicitis zonder tekenen van gangreen of perforatie.
Gangreneuze appendicitis: appendicitis met necrose van (een deel van) de appendix.
Geperforeerde appendicitis: appendicitis met perforatie, o.b.v. necrose.
Appendiculair infiltraat: palpabele weerstand in rechter fossa iliaca zonder verschijnselen van peritonitis.
(Peri-)appendiculair abces: vochtcollectie met abces kenmerken zichtbaar op echografie of CT.
Feiten & cijfers
| Incidentie |
- 8,6% life-time incidentie - Mannen
- 6,7% life-time incidentie - Vrouwen
|
| Kans op appendectomie |
- 12% life-time risk - Mannen
- 23% life-time risk - Vrouwen
|
| Aantal appendectomiën |
16.000 / jaar in Nederland |
| Appendix Sana |
16% |
Pathofysiologie
Appendicitis acuta is een ontsteking van de appendix vermiformis van het coecum. Appendicitis ontstaat doordat het lumen van de appendix
wordt afgesloten door zwelling van de lymfoïde weefsels in de wand of afsluiting door een faecolith. De obstructie leidt tot distentie, bacteriële overgroei,
inflammatie, een gecompromiteerde circulatie van de wand en uiteindelijk ischemie.
Onbehandeld kan de ischemie leiden tot necrose van de appendixwand met als gevolg een perforatie en peritonitis. Wanneer de perforatie wordt afgedekt door
bijvoorbeeld het omentum blijft de ontsteking gelokaliseerd en kan zich een appendiculair abces en / of infiltraat ontwikkelen.
Door distentie van de appendixwand is er aanvankelijk sprake van viscerale pijn. Deze pijn is moeilijk te lokaliseren en wordt vaak aangegeven rond de navel.
Wanneer de ontsteking vordert en het peritoneum wordt geprikkeld is de pijn beter te lokaliseren. Deze bevindt zich dan vaak rechts onder in de buik, ter plaatse
van McBurney.
Relevante anatomie
Anamnese
- Pijn rechts onder in de buik, continue aanwezig.
- Klassiek beginnend rond de navel, migrerend naar rechter onderkwadrant.
- Duur en aard van de pijn.
- Misselijkheid en braken (bij 75% aanwezig, braken stopt vaak).
- Anorexie, ontbreken hiervan maakt appendicitis minder waarschijnlijk.
- Koorts kan aanwezig zijn maar is niet vereist.
- Voorgeschiedenis (eerdere operaties).
Lichamelijk onderzoek
- Pijn bij percussie abdomen
- Loslaatpijn abdomen
- Defènse musculaire
- Punctum maximum t.p.v. McBurney
- Infiltraat palpabel? (matig betrouwbaar vast te stellen bij lichamelijk onderzoek)
Diagnostiek
| Laboratorium | Verhoogd C-reactive protein (CRP) en Leucocyten zijn aanwijzingen voor een actieve ontsteking |
| Echo abdomen |
- Een verdikte (> 6 mm), niet comprimeerbare appendix met vetinfiltratie rondom wijst op een appendicitis acuta.
- Sensitiviteit: 78-87%
- Specificiteit: 81-93%
|
| CT-abdomen |
- Een verdikte (> 6 mm) appendix met wandaankleuring en vetinfiltratie rondom wijst op een appendicitis acuta.
- Sensitiviteit: 91-97%
- Specificiteit: 90-95%
|
Voor de volledige diagnostische strategie wordt verwezen naar de beslisboom aan het einde van dit hoofdstuk.
Classificatie
In de praktijk wordt er geen classificatie voor appendicitis acuta gebruikt. Wel worden er een aantal vormen onderscheiden die invloed hebben op de klinische besluivoering.
| Appendicitis acuta |
Een appendicitis acuta wordt behandeld middels appendectomie.
|
| Appendicitis perforata |
Een geperforeerde appendicitis wordt 5 dagen behandeld met antibiotica en vermindert het risico op wondinfecties en intra-abdominale abcessen.
De eerste 48 uur wordt antibiotica IV gegeven, daarna op geleide van kliniek over op oraal.
|
| Appendiculair infiltraat |
Bij een appendiculair infiltraat heeft een conservatief beleid de voorkeur gezien het verhoogde complicatierisico van appendectomie.
|
| Appendiculair abces |
Een appendiculair abces kan percutaan gedraineerd worden. Vaak kan vervolgens volstaan worden met een conservatieve behandeling.
|
Complicaties
- Perforatie
- Peritonitis
- Intra-abdominaal abces
- Sepsis
Behandeling
| Appendectomie |
- De primaire behandeling van appenicitis acuta is het verrichten van een appendectomie.
- Open appendectomie leidt tot een lager percentage intra-abdominale abcessen (0,6 vs. 1,6%).
- Laparoscopische appendectomie kent een lager percentage wondinfecties (3,6 vs 7,3%).
- Laparoscopische appendectomie leidt tot 70% minder adhesies t.o.v. een open appendectomie.
- Ziekenhuiskosten voor een laparoscopische appendectomie zijn hoger t.o.v. een open appendectomie.
- De keuze voor open of laparoscopisch wordt gebaseerd op beschikbare faciliteiten en ervaring van de operateur.
|
| Conservatief |
- Conservatieve behandeling heeft een redelijk acceptabel succes percentage.
- In een gerandomiseerde studie herstelde 86% van de conservatief behandelde patiënten.
- 14% werd binnen 24 uur alsnog geopereerd.
- 14% van de conservatief behandelde patiënten ontwikkelde binnen een jaar een recidief.
- Het wordt aanbevolen een appendicitis te behandelen middels een appendectomie.
- Conservatieve behandeling is aangewezen bij een appendiculair infiltraat.
- In individuele gevallen kan primair voor conservatieve behandeling worden gekozen.
|
| Percutane drainage |
- Patiënten met een appendiculair infiltraat met abcesvorming kunnen percutaan gedraineerd worden.
- Patiënt die zich primair presenteren met een intra-abdominaal abces t.g.v. een geperforeerde appendicitis kunnen percutaan gedraineerd worden.
|
Appendiculair infiltraat: Bij oudere patiënten met een appendiculair infiltraat wordt aanbevolen 6 weken na ontslag een coloscopie te verrichten om een maligniteit uit te sluiten.
Appendectomie à froid: Het routinematig verrichten van appendectomie à froid is niet geïndiceerd.
Beslisboom
Prognose
- Na appendectomie is de kans op een recidief appendicitis verwaarloosbaar klein.
- Na een appendiculair infiltraat is bij 5% van de patiënten na 4 jaar follow-up een appendectomie vanwege recidief appendicitis nodig.
- Na 30 jaar follow-up na open appendectomie is de kans op relaparotomie wegens strengileus 1,3%.
- Na een geperforeerde appendicitis is de kans op tubaire pathologie verhoogd met mogelijke subfertiliteit als gevolg.
Follow-up
- Eenmalig voor de PA-uitslag, eventueel telefonisch.
Referenties
- NVVH. Richtlijn voor diagnostiek en behandeling van acute appendicitis (2010). [Link]
- Persoonlijke ervaring auteur.